νεοπυθαγόρεια σχολή

Κίνηση ιδεών που άρχισε στην Αλεξάνδρεια και στη Ρώμη τον 1o αι. π.Χ. και είχε μεγάλη απήχηση στους επόμενους αιώνες. Με το πρόσχημα της αναβίωσης της μυστικής διδασκαλίας του Πυθαγόρα, ο νεοπυθαγορισμός έτεινε μάλλον να τοποθετήσει υπό από την αιγίδα του αρχαίου αυτού φιλόσοφου ποικίλες θεωρίες και κυρίως θρησκευτικούς διαλογισμούς, έναν μυστικισμό των αριθμών, θεωρίες θεουργικές, μυστηριακές και μαγικές. Από τους εκπροσώπους αυτής της κατεύθυνσης αναφέρονται ο Πόπλιος Νιγίδιος Φίγουλος (1ος π.Χ. αι.)· ο Απολλώνιος ο Τυανεύς, του oποίου η θαυμαστή προσωπικότητα αντιπαρατάχτηκε στην προσωπικότητα του Ιησού, στη φανταστική βιογραφία που έγραψε ο Φιλόστρατος, και ο Μοδεράτος από τα Γάδειρα (και οι δύο του 1ου αι.). Τον 1o αι. μ.Χ. άκμασε ο Νικόμαχος εκ Γεράσων, συγγραφέας μιας Αριθμητικής εισαγωγής. Δεσμούς λίγο ή περισσότερο εμφανείς με τον νεοπυθαγορισμό φαίνεται ότι είχαν ο Νουμήνιος από την Απάμεια (2ος μ.Χ. αι.), πλατωνικός και πρόδρομος του νεοπλατωνισμού, και ο συγγραφέας του μεγαλύτερου μέρους των λεγόμενων Ερμητικών Βιβλίων, δηλαδή όλων εκείνων των συγγραμμάτων που έφτασαν έως την εποχή μας με το όνομα του Ερμή του Τρισμέγιστου.